اندوهی به نام جنگ برای زنان اوکراینی![۱]
بررسی بحران اوکراین
صدای شیون
مادران ماتم زده اوکراینی و گریه ی بی مهابای دختران و پسرکان وحشت زده و و تقابل
جنگندهای روسی و اوکراینی بر سر آبادیهای ویران شده.! روزها در
گذرند و آفتاب، در کمین تابیدن! و تیرگی ابرهای سیاه نخوت (روسیه) در آسمان شهر، هویدا.
اوکراینیها در میانه ی یک جنگ اطلاعاتی، میان کشورهای ناتو و
دولت روسیه
گیر افتادهاند و چاره ای جز دفاع از تمامیت خود ندارند. جنگی که خصمانه است و قدرتی
برتر(روسیه) ، با ادعای خود اشاعه دهنده ی این جنگ خانمان سوز محسوب می شود. منازعه، با تجمع بیش از ۱۰۰ هزار سرباز روسی، در امتداد مرز با
اوکراین و تنش مهار ناشده ای که، عنقریب به جنگی
ناتمام و نافرجام در اروپا تبدیل خواهد شد. البته
این نبرد برای روسیه نیز بدون آسیب نخواهد بود و بحران این عداوت دامان اهالی بی
گناه روسی را نیز خواهد گرفت. تا میان دو فرمانروا چه تقدیرافتد! اگرچه چهره ی جنگ
زنانه نیست و مرگ هم، کوچک و بزرگ نمی شناسد اما، اندوهی که گریبان شهر را گرفته است، تماماً زنانه است. مادران و
همسرانی که، شانه از
لذتهای زنانگی شان خالی کرده و زانوی غم به آغوش کشیده اند تا، عزیزانشان و تمام غیرنظامیان هم کیش خود را در بستر خاموش
خاک مدفون کنند. و مصیبت های فرو ریخته بر دامان شهرشان را، دانه دانه بر تسبیح غم بشمارند. زنانی
که، به ناچار در مناطق درگیر جنگ، با شرایطی بسیار سخت و در ویرانه های ناشی از این
درگیری ها همچنان به زندگی ادامه می دهند. اوکراین در اینجا متجاوز نیست و تنها برای زنده
ماندن تلاش می کند. اگرچه چهره اش دستخوش حملات موشکی شده و بستری نامناسب برای اهالی آن. رسانه ها، اندوه زنان را به تصویر کشیده اند
اگرچه زیبا نمی نماید، اما زیبا ! و تمنای زن سالمندی، که این روزها در فضای مجازی، ترند می شود که با گداز
از ویرانی خانه و کاشانه اش در
منطقه مرزی می گوید و اتمام جنگ را از پوتین و زلنسکی می خواهد.و سرنوشت زنی دیگر
با فرزند ۲ ماهه اش، که محصور در زیر زمین نمور خانه اش، بدون هر گونه آسایش و آرامشی، به دنبال سرپناهی برای در امان ماندن از حملات جنگنده هاست. صدای
غرش جنگنده ها بر فراز شهرهای اکراین مهار ناشدنی
است اگرچه گفته می شود اوکراین (زلنسکی)
نیز از ادوات جنگی بی بهره نیست و خود قدرتی بزرگ به نظر می رسد،
اما و رعب و وحشتی که حاکم است به زودی پایان نمی پذیرد. و این، تکرار تراژدی دردناک جنگ
جهانی دوم است و قصه ای ناتمام، برای یک عمر.
[۱] سیده مرجان دبیری پژوهشگر و فعال حوزه زنان و خانواده- کارشناس رفاه اجتماعی