برای شادی روح اسددعاکردی😭
درون خلوت خودگریه ی بی صداکردی🖤
نگاه به چهره اش درقاب عکس 😭
فضای خانه راچون نینواکردی🖤
با گریه وناله ازفراقش😭
درون سینه ات رامجلس عزاکردی🖤
به یادمهربانی واحترام او😭
گاهی کلاس ومحفل قرآن به پاکردی🖤
به ظاهرچون کوه استواربودی وبه باطن😭
خودرابه صدغصه مبتلاکردی🖤
سکوت بودودل خون وچشم بارانی😭
روزی هزارباراوراصداکردی😭
درگیرودارِداغ وغصه وغم🖤
خودرابرای همسایگی ایش فداکردی😭
آیاالان راحتی؟!خوب میخوابی؟!🖤
چنین خودراازغصه رهاکردی؟!😭
تقدیم به مادرم که سه سال بیشترتحمل دوری فرزندشهیدش رانداشت😭