وَتَرَکْنَا یُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَکَلَهُ الذِّئْبُ ۖ(یوسف، آیه ۱۲)
یکی از بهترین راههای درمان دروغگویی، شناختن ریشه های دروغگویی است
دروغ معمولاً از یکى از نقاط ضعف روحى سرچشمه مى گیرد، گاهى انسان به خاطر:
ترس از فقر، پراکنده شدن مردم از اطرافمان، برای بدست آوردن قدرت و ثروت، به خاطر تعصبهاى شدید و حب و بغض هاى افراطى، زبان به دروغ مى گشاییم، باید این ریشه ها را شناخت و آنها را از وجود خود پاک کرد
قرآن مجید نیز در مورد این که دروغ با ایمان انسان سازگار نیست، مى فرماید: “انما یفترى الکذب الذین لا یؤمنون بآیات الله و اولئک هم الکاذبون؛(۱) تنها کسانى دروغ مى بندند که به آیات خدا ایمان ندارند، (آرى دروغ گویان واقعى آن ها هستند
امیرالمؤمنین على (ع) مى فرماید: “لا یجد عبد طعم الایمان حتى یترک الکذب هزله وجده؛ انسان طعم ایمان را نمى چشد تا دروغ را اعم از جدى و شوخى، ترک کند
در روایت دیگرى امام حسن عسگرى (ع) فرمود: “جعلت الخبائث کلها فى بیت و جعل مفتاحها الکذب؛ تمام پلیدى ها در اطاقى قرار داده شده و کلید آن دروغ است.
پس از شناخت عوامل دروغ و مبارزه با آن ، توجه و شناخت آثار بد دروغگویی می تواند مانع دروغگویی انسان شود ، دروغ گو با شناخت پیدا کردن به عواقب دردناک و آثار سوء معنوى و مادى و فردى و اجتماعى این رذیله زشت و با تدبیر و تفکر در آیات قرآن مجید و سخنان پیشوایان بزرگ دین (ع) خواهد فهمید که منافع فرضى و خیالی دروغ هرگز نمى تواند با آن همه مفاسد برابرى نماید.
به قلم بهجت محمدی( منتظر)؛ مدیر داخلی انتشارات حوزه مشق