۱/لطفاً خودتون رو برای مخاطبین ما معرفی کنید .
آتنا سرخه متولد۷مهر ماه سال۱۳۸۴و ساکن اصفهان هستم.
۲/علاقه ی شما به ادبیات از چه زمانی شروع شد؟از کودکی علاقه زیادی به داستان نویسی داشتم. طبق گفته های مادرم؛زمانی که هنوز سواد خواندن و نوشتن نداشتم هر داستانی که برای برای من تعریف می کرد، بهش شاخ و برگ می دادم و داستان جدید خلق می کردم.
۳/از چه زمانی نوشتن برای شما جدی شد؟ از دوازده سالگی با نوشتن اولین رمانم، اشتیاق زیادی برای نوشتن پیداکردم و تشنه نویسندگی شدم
۴/نظر خانواده در مورد نوشتن شما چه بود؟ همراه و مشوق من بودند، به خصوص مادرم که همیشه من رو تشویق می کردن
۵/در چه قالب هایی مینویسید ؟ دل نوشته رمان داستان های کوتاه
۶/در بین شاعران و نویسندگان بعد از انقلاب کدام را موفق میدانید؟هوشنگ ابتهاج، احمد شاملو، شهریار، فریدون مشیری
۷/به نظر شما نوشتن قابل یاد گرفتن یا ذاتی است؟ خداوند به همه ی انسان ها هوش و توانایی یک اندازه داده و انسان باتوجه به علاقه های درونی خود، به سمت حرفه و یا هنر مورد علاقه اش میره. و نوشتن قابل یادگیری هست، مطالعه(کتاب خواندن)+نوشتن مکمل نویسندگی هست و نوشتن و اثاری که نویسنده مطالعه می کنه تاثیر زیادی روی قلم فرد داره.
۸/موضوعات و مضامین نوشتههای شما بیشتر چیست؟ عاشقانه، درام، اجتماعی بیشتر سعی دارم مشکلات اجتماعی رو در این ژانر ها به تصویربکشم.
۹/آثار چه شاعران و نویسندگانی را بیشتر مطالعه میکنید و در نوشتن تحت تاثیر کدام نویسنده یا شاعر هستید؟ هوشنگ ابتهاج، احمد شاملو، بزرگ علوی، شهریار
۱۰/به عنوان نویسنده جوان انتظار دارید در نوشتن به چه افقی دست پیدا کنید؟ از کودک گرفته تا بزرگسال و از پیرتاجوان آثارم رو مطالعه کنند و این توانایی رو پیداکنم که با محتوای قوی دوستدارن کتاب رو تحت تاثیر قراربدم. و درعرصه نویسندگی نامم جاودانه باقی بمونه
۱۱/چه آثاری از شما به چاپ رسیده و در چه جشنواره هایی شرکت کرده و برگزیده شده اید؟ تا کنون شش اثرچاپ شده دارم اوج خوشبختی(مستقل) مشترک: ندای سکوت پرواز بی پروا هجوم یک خیال دفترچه خیال از قلب تاقلم
۱۲/انجمن ها چه تاثیری بر نوشتن شما گذاشته است؟
از تجربه های اساتید بهره بردم و نهایت استفاده رو کردم؛ اما به این نکته توجه داشته باشید هر انجمن نویسندگی خوب نیست و خیلی از انجمن ها بیشتر استعداد رو سرکوب کی کنن تا اینکه شکوفا کنند. انجمن خوب ایرادات رو می گه و راه حل رو نشونتون میده و نقاط قوت شمارو تشویق می کنه و شمارو در مسیر نویسندگی آگاه می کنه در پایان یکی از نوشته هاتون رو برای ما بخوانید. تلخ ترین حادثه قرن این است انسان از خودش فرار کند از زادگاهش، از پدر مادرش از مکانی که زندگی می کند از چهره اش، از زبان مادری اش؛ گریز کند از هرچه که مربوط به خودش است و نقابی برچهره بگذارد که هیچ گاه “خودش” نبوده.