فردین احمدی: ۱/لطفاً خودتون رو برای مخاطبین ما معرفی کنید سلام عرض می کنم خدمت همه عزیزان پریسادارابی هستم، متولد ۱۳۸۰/۶/۱۲ نگاهم روانه تردید است و این میان حل شدم صاحب پنج کتاب شعر و دستی در داستان نویسی ، میان امپرسیونیسم و رئال موج میزنم و قلم را روی تابلو نقاشی می رقصانم، این میان ترانه در وجودم می تپد. در عالم ذهن و روانشناسی از فروید و لاک و وونت و… در جانم ریشه می دوانم. درونم را بزرگ می بینم چیزی به اندازه اقیانوس و آینده ای چون خاکستر زیر آتش، من از تلاطمی میگویم که عجله در رسیدن به آن حکم باخت را دارد. می دانم که می درخشم به وسعت درونم و به وسعت باوری که در ذهن دارم. امید است ایزد دستم را رها نکند و پا به پایم قدم بگذارد، برای رسیدن به نقطه ای که هردومان برایش لحظه شماری میکنیم.
۲/علاقه ی شما به ادبیات از چه زمانی شروع شد؟ علاقه ام به ادبیات از زمانی آغاز شد که در اسارت کتاب نبودم و چه خوش است اسارتی چنین زیبا، از سن ۱۵ سالگی علاقه ام به صورت اتفاقی با مطالعه کتاب های رمان آغاز شد و می توان گفت دنیای جدیدی را کشف کردم و حس کردم تازه پا به این جهان گشودم و قبلا در بی خبری بودم. وجود داشتن؟ گاهی به سرچشمه حیات می اندیشم و با خود می گویم “فکر میکنم” پس هستم! اندیشه و تفکر به انسان ماهیت و وجود می بخشد، اینکه از کجا آمدیم و به کجا می رویم. با کتاب می توان دنیا را از نگاه میلیون ها انسان تماشا کرد، می توان تمام تجربیات تلخ و شیرین را با تمام وجود حس کرد، ما نیاز به علم و دانش داریم.
۳/از چه زمانی شعر گفتن برای شما جدی شد؟ حدودا دوسال پیش شعر هایی قلم می زدم ولی بیشتر در حوزه رمان فعالیت می کردم و دوسال پیش با پیشنهاد یک از دوستان تصمیم گرفتم نوشته هایم را در این انتشارات به چاپ برسانم و در دل کاغذ حک کنم. سپس سرپرستی انتشارات را بر عهده گرفتم.
۴/نظر خانواده در مورد شعر گفتن شما چه بود؟ خانواده تشویق می کردند شاید اول راه ته دلشان باور نمی کردند که بتوانم در این مسیر پیش بروم ولی کم کم به این نتیجه رسیدند می توانم در این راه قدم بردارم. از بین آشنایان و اقوام حمایتی صورت نگرفت و از این بابت ناراحت نیستم و انتظاری هم ندارم. معلم ها بدانند زندگی تنها معادله ریاضی نیست، دنیا بدون هنر هیچ است. ای کاش می شد به قتل و کشتار هنر در این مراکز آموزشی شرطی پایان داد! تمدن ما نیاز به فلسفه و هنر دارد.
۵/در چه قالب هایی شعر میگویید ؟ در قالب نثر و شعر سپید.
۶/در بین شاعران بعد از انقلاب کدام را موفق میدانید؟ هوشنگ ابتهاج(سایه) و احمد شاملو
۷/به نظر شما شعر گفتن قابل یاد گرفتن یا ذاتی است؟ شاعر درونی متلاطم و نگاهی متفاوت به زندگی دارد، شاید قابل یادگیری باشد ولی ماهیت و دید شاعر چه؟ آن هم آموختنی است؟ دغدغه اش چیست؟ او هنرمند است یا هنربند! سرودن عاشق شدن و دلباختگیِ روح است، نویسنده واقعی از خداوند الهام می گیرد و نویسندگان دیگر از این فرد خلاق.
۸/موضوعات و مضامین اشعار شما بیشتر چیست؟ اجتماعی و عاشقانه. بیشتر علاقه دارم واقعی تر از “واقعیت” قلم بزنم.
۹/آثار چه شاعرانی را بیشتر مطالعه میکنید و در سرودن تحت تاثیر کدام شاعر هستید؟ آثار شاعران بزرگ ، علاقه وافری به حضرت مولانا دارم و سعی میکنم تحت تاثیر ترواشات ذهنی خودم باشم.
۱۰/به عنوان شاعر جوان انتظار دارید در شعر به چه افقی دست پیدا کنید؟ به عنوان بخشی از اهالی هنر انتظار دارم در حوزه داستان نویسی جایگاه ویژه ای داشته باشم و البته به شعر نیز علاقه دارم ولی نگاه جدی به شعر ندارم.
۱۱/چه آثاری از شما به چاپ رسیده و در چه جشنواره هایی شرکت کرده و برگزیده شده اید؟ چهار اثر از بنده به چاپ رسید، کتاب حوزه مشق، سوته دلان، پرواز خیال، نبض تنهایی، و یک کتاب دیگر هم در دست چاپ هست. در جشنواره شعر امید جز برگزیدگان قرار گرفتم.
۱۲/انجمن ها چه تاثیری بر شعر شما گذاشته است؟ در انجمن ها شرکت نداشتم. .
در کلام آخر، برای از “من” گفتن ساعت ها و ثانیه ها وقت لازم است، این منِ الان است و آن من کودکی تعریف دیگری دارد و آن “من”آینده هم از جایی می آید که باید سلامی تقدیمش کرد که راهش هموار دلش پر شور و مسیرش سبز باشد. منِ الان : ۱۳۹۹/۱۲/۲