? امیر المؤمنین (علیه السلام) خطاب به انسان و بشر فرمودند: تو فقط بنده خدا باش و برده هیچ کس نباش که خدا همه را آزاد آفرید و نگذار آزادیهایی که خدا به تو داده کسی از تو بگیرد
[تحف العقول ص هفتاد و هفت]
? از نظر مولی امیر المومنین (علیه السلام) بنده غیر خدا بودن با آزادی منافات دارد؛ چرا که انسانها در انسانیت مشترکاند، و عبودیت و بندگی فقط در برابر خدا است.
? یعنی نفس خویش را از هر زبونی و پستی گرامی دار، هر چند تو را به نعمتهای بیشمار برساند؛ زیرا هرگز بر آنچه از نفس خویش صرف میکنی، عوض نخواهی یافت. به بیان دیگر، امام(ع) در صدد بیان این مهم است که خداوند انسان را کریم آفرید و او را گرامی داشت، به او آزادی و اختیار عطا نمود، بر بسیاری از موجودات نظام هستی برتری بخشید.
? این نفس کریم را نباید در در برابر خواستههای نفسانی که انسان را وامدار دیگران میکند حقیر نمود؛ یعنی مواظب باش خواهشهای نفسانی تو را وامدار دیگران نکند. تا از آن حریت و آزادگی به ذلت و زبونی بیفتی.
? نیز آنحضرت در جایی دیگر فرمود: «إِلَهِی کَفَى لِی عِزّاً أَنْ أَکُونَ لَکَ عَبْداً وَ کَفَى بِی فَخْراً أَنْ تَکُونَ لِی رَبّا»؛[خصال شیخ صدوق ج دو ص چهارصد و بیست] پروردگارا! مرا این عزّت بس که بنده تو باشم و این فخرم بس که پروردگارم تو باشی!