برچسب: سمیه شکیبا

  امشب از واژه های گریانم،روی کاغذ، غزل نمی بارد   این کشاورزِ بی وفای عشق،در دلم، بذرِ گریه می کارد   من همانم که عاقبت روزی، از نبودت به گور خواهد رفت قلبت از من جدا شد و حالا، غصه دارم که دور خواهد رفت من تو را دیدم […]

آه ای فصلِ خزان، کاش بمانی با من   کاش هرگز نرود یادِ تو از شب هایم   من که از غربتِ ایامِ تو، دل شاد شدم   و تبِ شعر، شده هستیِ این لَب هایم   آه ای فصلِ خزان، کاش بمانی با من   من که دستانِ تو […]

سخت است گلِ عشقِ گذشته را ببویی هی شعر بخوانی، غزلی تازه بگویی در عمقِ غمت، ریشه دوانی چو درخت و مانندِ گُلی، در دلِ “مرداب” بِرویی سخت است که در لحظه ی دیدار، بمیری وان کس که دلت خواست، در آغوش نگیری سخت است که هی پر بِکِشَد توی […]