گفت و گوی مجله کشف استعداد برتر با جناب آقای میلاد جیریایی از هنرمندان انتشارات حوزه مشق

شما هم می توانید نویسنده؛شاعر؛پژوهشگر،مترجم و هنرمند بزرگی شوید.

کافی است به گروه بزرگ کشف استعداد برتر و موسسه انتشاراتی حوزه مشق بپیوندید.

با مدیریت استاد فردین احمدی

۰۹۳۹۳۳۵۳۰۰۹

 ۱/لطفاً خودتون رو برای مخاطبین ما معرفی کنید.

به نام خدا

میلاد جیریایی هستم، متولد ۲۶ اردی بهشت سال ۱۳۶۸ در شهر اراک، مهندسی فناوری اطلاعات دارم و در حال حاضر به شغل خبرنگاری مشغول هستم.

۲/علاقه ی شما به ادبیات از چه زمانی شروع شد؟

من از کودکی علاقه خیلی زیادی به کتاب خوانی و ادبیات داشتم.

۳/از چه زمانی شعر گفتن برای شما جدی شد؟

از سنین حدود ۱۷- ۱۸ سالگی من نوشتن رو شروع کردم.

۴/نظر خانواده در مورد شعر گفتن شما چه بود؟

راستش خانواده ام زیاد در جریان شعر گفتن من نیستند.

۵/در چه قالب هایی شعر میگویید ؟

من بیشتر شعرهایم را در قالب قطعه می سرایم، اما به غزل و شعر نو و سپید هم علاقه دارم و به اونها هم می پردازم.

۶/در بین شاعران بعد از انقلاب کدام را موفق میدانید؟

فاضل نظری

۷/به نظر شما شعر گفتن قابل یاد گرفتن  یا ذاتی است؟

به نظر من شعر گفتن باید تو خون آدم و ذاتی باشه و اشکالاتش رو با آموزش و یادگیری برطرف کرد.

۸/موضوعات و مضامین اشعار شما بیشتر چیست؟

بیشتر اشعار من عاشقانه هستند.

۹/آثار چه شاعرانی را بیشتر مطالعه میکنید و در سرودن تحت تاثیر کدام شاعر هستید؟

من اشعار جناب فاضل نظری رو خیلی دوست دارم، همچنین اشعار خانم فروغ فرخ زاد رو بیشتر تحت تاثیر ایشون هستم

۱۰/به عنوان شاعر جوان انتظار دارید در شعر به چه افقی دست پیدا کنید؟

دوست دارم تا اشعارم رو تمام فارسی زبان ها بخونن و حتی حفظ کنن. دوست دارم زبان مردم در قالب شعر باشم.

۱۱/چه آثاری از شما به چاپ رسیده و در چه جشنواره هایی شرکت کرده و برگزیده شده اید؟

تا بحال اثری چاپ نکردم و در هیچ جشنواره ای شرکت نکردم.

۱۲/انجمن ها چه تاثیری بر شعر شما گذاشته است؟

متاسفانه در هیچ انجمنی عضویت نداشته و ندارم.

در پایان یکی از شعر هاتون رو برای ما بخوانید.

عطر گل بودی و بوی تازگی

تا که بودی غنچه ی گلدان من

بوی گل از دامن تو محو شد

تا که بیرون رفتی از زندان من

در خیالت ساحلی جانانه بود

غرق اوهام خودی جانان من

در بیابانی و در فکر حیات

وه چه دوری از من و دامان من

مثل یک راه اهن بی مقصدی

در مسیرم باش ای پایان من

خانه ام در را گشوده سوی تو

دل به سامانش بده سامان من

با سلامی هرچه کردی را بشوی

هم خودت را شاد کن هم جان من